Je ogen schitterden
zoals de marmeren schijn
van zon op zwembadwater
je handen tastten
kop tot teen langs m’n lijn
en plots hield ik op met getater
een spel in gezelschap
we hadden genoeg aan elkaar
eenmalig, stiekem
zachtjes en klaar
geen gedoe op de www
vrienden hebben w’al genoeg
ik keek en volgde gedwee
zonder nagelaten sporen
op Facebook
Zoals sterren zonder focus
helderder stralen in de nacht
zo herinner ik je het felst
net wanneer ik niet aan je dacht
(c) Tineke Lambreghts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten