Alsof ze de perfectie op punt heeft
gebracht
zacht van stem
en nette klederdracht
gebaard ze verbaasd van krommen haas
bij het vaststellen van onregelmaat
ze verfoeit fouten fervent
een strak keurslijf
maakt haar bestaan boeiend
Alsof ze met Zeus himself van bil is
gegaan
vol van verrade
doet ze zich zo heerlijk voor,
de foor,
valt voor iedereen in ongenade
in schimmen vindt ze verdicht licht,
maar ze vreest de zonnestralen
die het beste uit de mens naar boven
halen
maar mijn eigen verwijten
krijgen me klein
wat zwart, wat wit,
of is het wijzer grijzer te zien?
Alsof de wereld gisteren is vergaan
staat ze daar maar dwaas te staren
aanpakkerij stroomt niet door haar
aderen
’t is een pakje van haar voorvaderen
met haar blik op half zeven
en lustend naar het verleden
vergeet ze vandaag vorm te geven
Alsof ze hem al jaren kent,
verwent ze zijn ziel
met haar zacht en zoet gezaag,
een klaagzang over de haag
verziekt door witte schimmel
verliest ze hem in de ruis
van de hymne die tiert
over het plezier van voorbestemde
zielen
Maar mijn eigen verwijten
krijgen me klein
wat zwart, wat wit,
of is het wijzer grijzer te zien?
Alsof de eeuwen zich voor ons
uitstrekken
doen we betrekkelijk weinig nuttig,
geeuwen we wijdgaaps
bij het aanzicht van onze gesmolten
Aarde
waarde wordt niet meer gehecht
slechts blazen werkt
als je de stofzuiger afzet
maar mijn eigen verwijten
krijgen me klein
wat zwart, wat wit,
of is het wijzer grijzer te zien?
Waarom zijn wat niet is?
het carnaval wordt onze karma val
dus laat je maskers los,
wordt wakker de anderen aan!
want of het nu zwart is, of wit,
het is altijd wijzer grijzer te zien!
Retrorespect
voor de tijd
de klok slaagt tien voor tien
(c) Tineke Lambreghts
