Gelukkig kwam ik gisteren een prachtige
eenhoorn tegen
op weg naar de bakker
ik had zin in zoet, maar wist niet goed
wat dat nu juist met je lichaam doet
De eenhoorn in z’n zilveren pracht
trachtte me te overtuigen mijn zijn
niet in duigen te laten vallen
Hij vloog van daar naar waar en terug
gaf me vlug een kus en
nog wat meer dwaze raad
‘Drie keer verknallen geeft geen
scheepsrecht
slechts goed geadviseerd komt de kans
tot herbronnen om gerevitaliseerd
genietend gracieus weg te gaan
Is het nu on of toch weer zin?
Zorg zelf
dan kom je zo weer in
je doel om naar te streven in dit leven
verheven en verweven
met ’t lot der genoten.’
Hij had gezegd en ik staarde maar
verbaasd en verdwaasd naast
berg en dwerg
worstelend met deze weetjes
was dit zijn stuntpunt?
Of gewoon wat had gekund?
Het sijpelde slechts door in beetjes
Ik zag hoe hij zich omdraaide, maar
liet het niet toe
‘Wacht meneer de eenhoorn!’
ik hield me kalm met een palm in de
hand
kom je immers immer door ’t ganse
land!
waanzinnig en de vraag voor vandaag:
‘Waarom toch die raadsels?’
vaag keek hij me aan
met z’n schitterblauwe ogen en z’n
vermogen
vragen met vragen te beantwoorden
‘Waarom toch die tocht naar
helderheid?
Als ik het je nu zeg, krijg je dan geen
spijt?
Wil je echt nu al weten
hoe je kinderen ooit zullen heten?’
Een doffe dreun donderde door m’n
hoofd
helder en hevig
ik rakelde een resoluut retorische
repliek op
‘Moeten mensen zich moeizaam mooi
maken
als de toestand hen even niet kan
smaken?
Hoeven ze het heft in handen te halen
balend bij bepaalde bezigheden?
Of is het zijn in wezen
volmaakt en voldoende?’
Danig van z’n melk
welk hij zelfs niet had
vergat de eenhoorn
zijn mystieke kant
‘Euhm, uiteraard wel en niet,’
stamelde hij stug
‘Je laten gaan geeft kleur aan je
bestaan
maar met teveel zwart potlood of verf
bederf je meer dan je belieft
Grief dus nog gerust even
maar denk er aan je leven
ook kleur te geven
Ooit een echte Monet bewonderd?
Of overdonderd door Renoir?
Bonte verwondering over wie we wezen!’
Die oprechtheid kwam me verdacht
onverwacht
op een doordeweekse dag
gewoon onderweg voor brood en wat zoet
bedacht ik me dat eenhoorns niet kunnen
waarin wij mensen strakker staan:
gewoon naar de bakker gaan
en onszelf een lekker taartje gunnen!
(c) tineke lambreghts
