Een
potlood en tijd toegewijd
aan papier en
gevoel
onverwacht
krachtig
in dat ene
moment
weggevlucht in
je donzig, donkere nest
bevrijd van
blikken vol medelij
want
ook pijn is prachtig
Emotioneel
escapisme
knellend
kwellend kroppende keel
overal
draken zien, is enkel handig
als
je er mee kan steken
dus
bedaar!
Is
het aan de liefde om te wikken?
En
gaat ze dan vanzelf weer wegen?
Krijgen
we wat werd verdiend?
En
in welk bos dient men
hout
te sprokkelen voor wijdeikende pijlen?
Kleine
twijfels twinkelen
Maar
delen heelt,
zo
beweert men,
dus
werd de pen
mijn
vredigste vriend
(c) tineke lambreghts
